Ένας γάιδαρος
ντυμένος με το δέρμα λιονταριού
εφοβέριζε τους
πάντες “εις τας ρύμας” του χωριού.
Ένας άνεμος σηκώθη
και του βγάζει το τομάρι
κι έμεινε γυμνός ο
όνος δίχως λιονταριού τη χάρη.
Κι ως τον είδαν οι ανθρώποι
με την άκρη του ματιού
τρέξαν όλοι με τα
ξύλα και τον κάναν τ’ αλατιού.
Αίσωπος εσαεί, 1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου