Τζιτζίκι και μυρμήγκια

Τζιτζίκι και μυρμήγκια

Μέσ᾿ στον χειμώνα στέγνωναν μυρμήγκια το σιτάρι

κι ένα τζιτζίκι ζήτησε λίγα σπυριά να πάρει.

«Γιατί τροφή δεν μάζευες και συ το καλοκαίρι;»

«Νυχθημερόν τραγούδαγα στα σκιερά τα μέρη».

«Αφού λοιπόν ολόκληρο το θέρος τραγουδούσες

χειμώνα τώρα χόρευε, μια κι αγαπάς τις Μούσες».

Τέττιξ καὶ Μύρμηκες

Χειμῶνος ὥρᾳ τῶν σίτων βραχέντων οἱ μύρμηκες

ἔψυχον, τέττιξ δὲ λιμώττων ᾔτει αὐτοὺς τροφὴν. Οἱ δὲ μύρ-

μηκες εἶπον αὐτῷ: «Διὰ τί τὸ θέρος οὐ συνῆγες τροφήν;» Ὁ

δέ εἶπεν: «Οὐκ ἐσχόλαζον, ἀλλ᾽ ᾖδον μουσικῶς.» Οἱ δὲ γε-

λάσαντες εἶπον: «Ἀλλ᾽ εἰ θέρους ὥραις ηὔλεις, χειμῶνος

ὀρχοῦ.»

Αισώπειοι Μύθοι, 2016

Ο Γέρος και ο Χάρος

Ένας γέρος ξυλοκόπος για πολύ επερπατούσε

και στην πλάτη το φορτίο το βαρύ εκουβαλούσε.

Μη αντέχοντάς το άλλο καταγής το παρατάει

και τον Χάρο κάπως έτσι τον θερμοπαρακαλάει:

«Δεν αντέχω άλλο πλέον, έλα, Χάρε, να με πάρεις»

και σαν φάνηκε ο Χάρος «ίνα το φορτίον άρεις».

Γέρων καὶ Θάνατος

Γέρων ποτὲ ξύλα κόψας [καὶ] ταῦτα φέρων πολλὴν

ὁδὸν ἐβάδιζε. Διὰ τὸν κόπον τῆς ὁδοῦ ἀποθέμενος τὸ 

φορτίον τὸν Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου φανέντος

καὶ πυθομένου, δι᾿ ἥν αἰτίαν αὐτὸν παρακαλεῖται, ὁ γέρων 

ἔφη: «ἵνα τὸ φορτίον ἄρῃς.» [θανεῖν δὲ οὐ θέλω.]

Αισώπειοι Μύθοι, 2016

Aστρονόμος

Είς αστρονόμος έβγαινε καθ᾿ όλας τας εσπέρας

και ανυψών τους οφθαλμούς κοίταζε τους αστέρας.

Κοιτάζοντας τον ουρανό μια νύκτα με σκοτάδι

δεν πρόσεξε ο δύστυχος κι έπεσε σε πηγάδι.

Ενώ ᾿κει μέσα ευρίσκετο πραγματικός σακάτης,

αφού έμαθε τι έγινε, του λέει ένας διαβάτης:

«Εσύ δεν δύνασαι να δεις τι βρίσκεται μπροστά σου

και τ᾿ άστρα ψάχνεις να ιδείς χιλιόμετρα μακριά σου;»

Ἀστρολόγος

Ἀστρολόγος ἐξιὼν ἑκάστοτε ἑσπέρας ἔθος εἶχε

τοὺς ἀστέρας ἐπισκοπῆσαι· καὶ δή ποτέ περιιὼν εἰς τὸ

προάστειον καὶ τὸν νοῦν ὅλον ἔχων ἐν τῷ οὐρανῷ ἔλαθε

καταπεσὼν εἰς φρέαρ. Ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος,

παριών τις ὡς ἤκουσε τῶν στεναγμῶν, προσελθὼν και

μαθὼν τὰ συμβεβηκότα, ἔφη πρὸς αὐτόν: «Ὦ οὗτος, σὺ τὰ

ἐν οὐρανῷ βλέπειν πειρώμενος τὰ ἐπὶ τῆς γῆς οὐχ ὁρᾷς;»

Αισώπειοι Μύθοι, 2016

Ο μεσόκοπος και οι φιλενάδες

Ένας ανήρ μεσόκοπος είχε δυο ερωμένες,

η μία νια, η άλλη γριά, οι τρισκαταραμένες.

Η γραία που ντρεπότανε με νέο νά ᾿χει σχέση

τις μαύρες τρίχες βάλθηκε όλες να τ᾿ αφαιρέσει.

Κι η νέα που δεν ήθελε με γέρο να γυρίζει

τις άσπρες τρίχες τού ᾿βγαζε για νέος να μυρίζει.

Και βγάλε βγάλε του φτωχού, δεν εύρισκε μιαν άκρα

ώσπου στο τέλος έμεινε μόνο με τη φαλάκρα!

Ἀνὴρ Μεσαιπόλιος καὶ Ἑταῖραι

Ἀνὴρ μεσαιπόλιος δύο ἐρωμένας εἶχεν, ὧν ἡ μὲν

νέα, ἡ δὲ πρεσβῦτις. Καὶ ἡ μὲν προβεβηκυῖα αἰδουμένη

νεωτέρῳ αὑτῆς πλησιάζειν, διετέλει, εἴ ποτε πρὸς αὐτὴν

παρεγένετο, τὰς μελαίνας αὐτοῦ τρίχας περιαιρουμένη·

ἡ δὲ νεωτέρα ὑποστελλομένη γέροντα ἐραστήν ἔχειν τὰς

πολιὰς αὐτοῦ ἀπέσπα. Καὶ οὕτω συνέβη ὑπὸ ἀμφοτέρων

αὐτὸν περιτιλλόμενον φαλακρὸν γενέσθαι.

Αισώπειοι Μύθοι – έμμετρη απόδοση, 2016