Οι νίκες μας

                             Άλωση της Θεσσαλονίκης, 1185 μ.Χ.

Ενώ ο εχθρός περιορίζετο
σε απλόν αποκλεισμό
εν αναμονή της άφιξης του στόλου
κάποιοι στρατιώτες
ορμήσαντες έξω του τείχους
συνέλαβαν τινά πολέμιον.
Τον έντυσαν λαμπρά φορέματα
και τον διαπόμπευαν
δια μέσου της πόλεως.
Στέλλει γραφήν ο στρατηγός
στον βασιλέα κι αναφέρει
«εὐτυχῶς ἡμῖν τὰ εἰς τὴν
μάχην φέρεται».

Δεύτερη μέρα συλλαμβάνουν
δυο δυστυχή ιππάρια.
Θρίαμβοι πάλιν εις την πόλη
και γράμμα εις τον βασιλέα:
«εὐτυχοῦμεν τὰ κατά πόλεμον».

Άλλην ημέρα δέκα ιππείς
έτρεψαν σε φυγήν δύο Λατίνους.
Αναφορά στον βασιλιά:
«νενικήκαμεν καὶ τρίτον πόλεμον».

Κι εκεί που ενικούσαμε
αλώθηκεν η πόλις!

Το καμπριολέ

 Είπα εις τα εξήντα μου να δράσω

αλλάζοντας τη φρόνιμή μου στάση.

Κι απόφαση επήρα ν᾿ αγοράσω

ένα κάρο ν᾿ ανήκει σ᾿ άλλη κλάση.

 

Και γρήγορα χωρίς καιρό να χάσω

πήρα καμπριολέ -μια άλλη φάση.

Μ᾿ αυτό τις νεαρές θα συνταράσσω

και να τους φεύγει, έλεγα, το καφάσι.

 

Επρόσεξα στη στάση δυο κορίτσια

και πάρκαρα ολίγον παρακάτω.

Η μια λέει: για πρόσεξε καπρίτσια

 

κι η άλλη είπε: κοίταξε ένας γέρος            

που τα μυαλά του σάλευσεν ο έρως!

Κι έβαλα μπρος σαν τον βρεγμένο γάτο.    

Λιοντάρι, γάιδαρος και αλεπού

Ο γάδαρος κι η αλεπού μαζί με το λιοντάρι

μια συμφωνία έκαναν και βγήκαν για σαφάρι.

Αφού συντόμως είχανε πολλά αγρίμια πιάσει,

δίνει ο λέων εντολήν ο όνος να μοιράσει.

Εκείνος τα εμοίρασε σε τρία ίσα μέρη

και είπεν εις τον λέοντα να βάλει πρώτος χέρι.

Ο λέων αγανάκτησε και τον καταβροχθίζει

και για να κάνει μοιρασιά την αλεπού ορίζει.

Εκείνη τα εμάζεψε όλα σε μια μερίδα

και κάτι μικροπράγματα σε μιαν άλλη παρτίδα.

«Διαλέξετε», επρότεινε μετά εις το λιοντάρι.

Κι εκείνο την ερώτησε πριν τη μερίδα πάρει:

«Μα ποίος σε εδίδαξε και σ᾿ έκανε σαΐνι;»

«Η συμφορά του γάιδαρου», απάντησεν εκείνη.

Λέων, Ὄνος καὶ Ἀλώπηξ

 Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν ποιησάμενοι ἐξῆλθον πρὸς ἄγραν. Πολλῆς οὖν θήρας συλληφθείσης προσέταξεν ὁ λέων τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτοῖς. Ὁ δὲ τρεῖς μερίδας ποιησάμενος ἐκ τῶν ἴσων ἐκλέξασθαι τούτους προὐτρέπετο. Καὶ ὁ λέων θυμωθεὶς τὸν ὄνον κατέφαγεν. Εἶτα τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν. Ἡ δ᾿ εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα, ἑαυτῇ βραχύ τι κατέλιπε. Καὶ ὁ λέων πρὸς αὐτήν: «Τίς σε, ὦ βελτίστη, διαιρεῖν οὕτως ἐδίδαξεν;» Ἡ δ᾿ εἶπεν: «ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.»

ΑΙΣΩΠΕΙΟΙ ΜΥΘΟΙ έμμετρη απόδοση, Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

Εν μέσω τρικυμίας

Ταξίδευε καράβι

σε πέλαγο ανοικτό

και μια φουρτούνα ανάβει,

Θεέ μου τι κακό.

Ληστές καλούσαν ο Θεός

να ᾿ρθει να βοηθήσει.

«Σωπάστε» είπεν ο σοφός

«μήπως σας εντοπίσει».

«Πόσο παχύ ᾿ναι το σκαρί

μου λες καραβοκύρη;»

κι εκείνος καίτοι απορεί

και θέλει να τον δείρει

«Τέσσερα δάκτυλα» λαλεί

και σας το καταγράφω.

«Τόσο απέχει η ζωή,

λοιπόν, από τον τάφο»

του απαντάει ο σοφός

και τρέχει ιδρώτας κρύος

που δεν θα ξαναδεί το φως

τρέμων υποδορίως.

«Εμείς», του λεν οι άλλοι

«απλοί, κοινοί θνητοί

δεν έχουμε το χάλι

που ᾿χεις, σοφέ, εσύ».

Και ο σοφός «να πούμε,               

φίλοι αγαπητοί,

πως δεν αγωνιούμε

για την ίδια ψυχή».

-----------------------------------------------

 Βασισμένο σε αναφορές από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.

ΕΧΕΙ ΙΔΙΑΝ ΠΕΙΡΑΝ

Βιολόγος:

            Το ξέρεις ο ιός

            πως λέγεται και φάγος;

Ελλάδα:

            Εμένα μου λες;

            Έχω ιδίαν πείραν.

             Οι υιοί μου μ' έφαγαν.

 ΑΚΑΡΙΑΙΑ, 1990

Το πατημένο φίδι

Απ᾿ το πλήθος των ανθρώπων ένα φίδι πατημένο

το κατάγγειλε στον Δία πολύ παραπονεμένο.

Και τ᾿ απάντησεν ο Δίας και του λέει ο Μεγάλος:

«Αν εδάγκωνες τον πρώτον, πού να σε πατήσει άλλος».

Ὄφις Πατούμενος

 Ὄφις, ὑπὸ πολλῶν ἀνθρώπων πατούμενος, τῷ Διὶ ἐνετύγχανεν. Ὁ δὲ Ζεὺς πρὸς αὐτὸν εἶπεν: «Ἀλλ᾽ εἰ τὸν πρότερον πατήσαντα ἔπληξας, οὐκ ἄν ὁ δεύτερος ἐπεχείρησε τοῦτο ποιῆσαι.»

 Αισώπειοι μύθοι, έμμετρη απόδοση, Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ

Θέονα Αλεξανδρέα,

έργα πολλά εποίησες

όπως “Μαθηματικά”,

“Περί σημείων και σκοπής ορνέων

και της των κοράκων φωνής”,

“Περί της του Νείλου αναβάσεως”...

Μα το καλύτερό σου ποίημα

ήταν η Υπατία.                

Κι ας έγινε βορά

ορνέων και κοράκων.

---------------------------------------------------------

Θέων ο Αλεξανδρεύς : Στωϊκός φιλόσοφος απ᾿ την Αλεξάνδρεια που έξησε τον 5^ο  μ.Χ. αιώνα. Πατέρας της φιλοσόφου Υπατίας την οποίαν σκότωσε εξαγριωμένος όχλος Χριστιανών.