Πατέρας και κόρες

΄Ενας πατήρ διέθετε δύο μονάχα κόρες

κι αμφότερες τις πάντρεψε με τις καλές τις ώρες.

Τη μία την επάντρεψε μ᾿ έναν περιβολάρη

και κεραμέα η δεύτερη κατάφερε να πάρει.

Μετά παρέλευση καιρού αρπάζει το ταγάρι

και πρώτην επισκέφθηκε την του περιβολάρη.

«Πώς τα περνάτε, κόρη μου, πώς πάει το περιβόλι;»

«Δόξα να έχει ο θεός και οι αγίοι όλοι»,

απάντησεν η κόρη του και εσταυροκοπήθη

και για να βρέξει σύντομα πρωτίστως εδεήθη,

να ποτισθούν τα λάχανα, να ποτισθούν οι κήποι,

να κρατηθούν πάντα μακρά ο πόνος και η λύπη.

Αργότερα επισκέφθηκε και την του κεραμέως

και ρώτησε πώς τα περνά, ως είθισται, βεβαίως.

Κι εκείνη του απάντησε: «Πολύ καλά, πατέρα.

Να συνεχίσει εύχομαι νά ᾿χει αιθρία μέρα

για να ψηθούνε άριστα τούβλα και κεραμίδια

και θά ᾿μαστε εμείς εντός, εκτός κι επί τα ίδια».

Και ο πατήρ εσκέφθηκε ξύνοντας τας μασχάλας

και ούτω πως απάντησε, τι νά ᾿λεγε ο τάλας:

«Εσύ ευδίαν προτιμάς, η αδελφή χειμώνα.

Για ποίαν να προσευχηθώ; Να παίξω ζυγά μόνα;»

Πατήρ καὶ Θυγατέρες

Ἔχων τις δύο θυγατέρας τὴν μὲν κηπωρῷ ἐξέδω-

κε πρὸς γάμον, τὴν δὲ ἑτέραν κεραμεῖ. Χρόνου δὲ προ-

ελθόντος ἧκε πρὸς τὴν τοῦ κηπωροῦ καὶ ταύτην ἠρώτα,

πῶς ἔχοι καὶ ἐν τίνι αὐτοῖς εἴη τὰ πράγματα. Τῆς δὲ εἰπού-

σης πάντα μὲν αὐτοῖς παρεῖναι, ἕν δὲ τοῦτο εὔχεσθαι τοῖς

θεοῖς, ὅπως χειμὼν γένοιται καὶ ὄμβρος, ἵνα τὰ λάχανα

ἀρδευθῇ. Μετ᾽ οὐ πολὺ παρεγένετο καὶ πρὸς τὴν τοῦ κε-

ραμέως καὶ ὡσαύτως ἐπυνθάνετο, πῶς ἔχοι. Τῆς δὲ τὰ μὲν

ἄλλα μὴ ἐνδεῖσθαι εἰπούσης, τοῦτο δὲ μόνον εὔχεσθαι,

ὅπως αἰθρία τε λαμπρὰ ἐπιμείνῃ καὶ λαμπρὸς ἥλιος, ἵνα

ξηρανθῇ ὁ κέραμος, εἶπε πρὸς αὐτήν: «Ἐὰν σὺ μὲν εὐδίαν

ἐπιζητῇς, ἡ δὲ ἀδελφή σου χειμῶνα, ποτέρᾳ ὑμῶν συνεύ-

ξωμαι;»

Αισώπειοι μύθοι, 2016

ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ

Δεν γίνεται,

Πρέπει να απομακρύνεσαι.

Το φάσμα του φωτός σου

μετατοπίζεται προς το ερυθρό.

Όταν μια πηγή φωτός απομακρύνεται από τον

παρατηρητή, παρατηρείται μετατόπιση προς το

ερυθρό μέρος του φάσματος (Φαινόμενο Doppler).

ΦΥΔΙΟΔΡΟΜΙΟ, 2002

Η γριά και ο γιατρός

Τους οφθαλμούς επόνεσε μία γυνή πρεσβύτις·

δεν είχε διόλου συγγενείς, εζούσε μοναχή της.

Συμφώνησε με τον γιατρό το φως της να της δώσει

κι άμα την κάμει όπως πριν, τότε να τον πληρώσει.

Ο ιατρός τής έβαζε τις αλοιφές στα μάτια

κι όσο εκείνη τά ᾿κλεινε, έκλεβε την πραμάτεια.

Κι ως η γριά απέκτησε οξείαν πλέον όραση

τίποτε δεν της άφησε, ούτε καν τηλεόραση.

Αρνείτο τότε η γριά το χρέος να πληρώσει

κι εκείνος εις τη φυλακή θέλησε να τη χώσει.

Έσυρε τότε τη γριά ίσια στο δικαστήριο

γιατί δεν του επλήρωσε ούτε καν το κολλύριο.

«Τι να πληρώσω, κύριοι», τους δικαστές ερώτα,

«που μ᾿ έκανε χειρότερη απ᾿ ό,τι ήμουν πρώτα;

΄Εβλεπα πρώτα ευκρινώς τα πράματά μου όλα·

τώρα δεν βλέπω τίποτε μέσα στην ερμαρόλα».

Γραῦς καὶ Ἰατρὸς

Γυνὴ πρεσβῦτις τοὺς ὀφθαλμοὺς νοσοῦσα ἰατρὸν

ἐπὶ μισθῷ παρεκάλεσεν· ὁ δὲ εἰσιών, ὁπότε αὐτὴν ἔχριε,

διετέλει ἐκείνης συμμυούσης καθ᾿ ἕν ἕκαστον τῶν σκευῶν

ὑφαιρούμενος. Ἐπεὶ δὲ πάντα ἐκφορήσας κἀκείνην ἐθερά-

πευσεν, ἀπῄτει τὸν συνταχθέντα μισθὸν. Μὴ βουλομένης

δ᾿ αὐτῆς ἐπιδοῦναι ἤγαγεν αὐτὴν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας. Ἡ δ᾿

ἔλεγε τὸν μὲν μισθὸν ὑπισχνεῖσθαι, ἐὰν θεραπεύσῃ αὐτῆς

τὰς ὁράσεις· νῦν δὲ χεῖρον διατεθῆναι· «τότε μὲν γὰρ ἔβλε-

πον» ἔφη «πάντα τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας μου σκεύη, νῦν δὲ οὐδὲν

ἰδεῖν δύναμαι.»

Αισώπειοι Μύθοι, 2016