Εν μέσω τρικυμίας

Ταξίδευε καράβι

σε πέλαγο ανοικτό

και μια φουρτούνα ανάβει,

Θεέ μου τι κακό.

Ληστές καλούσαν ο Θεός

να ᾿ρθει να βοηθήσει.

«Σωπάστε» είπεν ο σοφός

«μήπως σας εντοπίσει».

«Πόσο παχύ ᾿ναι το σκαρί

μου λες καραβοκύρη;»

κι εκείνος καίτοι απορεί

και θέλει να τον δείρει

«Τέσσερα δάκτυλα» λαλεί

και σας το καταγράφω.

«Τόσο απέχει η ζωή,

λοιπόν, από τον τάφο»

του απαντάει ο σοφός

και τρέχει ιδρώτας κρύος

που δεν θα ξαναδεί το φως

τρέμων υποδορίως.

«Εμείς», του λεν οι άλλοι

«απλοί, κοινοί θνητοί

δεν έχουμε το χάλι

που ᾿χεις, σοφέ, εσύ».

Και ο σοφός «να πούμε,               

φίλοι αγαπητοί,

πως δεν αγωνιούμε

για την ίδια ψυχή».

-----------------------------------------------

 Βασισμένο σε αναφορές από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.