Η γριά και ο γιατρός

Τους οφθαλμούς επόνεσε μία γυνή πρεσβύτις·

δεν είχε διόλου συγγενείς, εζούσε μοναχή της.

Συμφώνησε με τον γιατρό το φως της να της δώσει

κι άμα την κάμει όπως πριν, τότε να τον πληρώσει.

Ο ιατρός τής έβαζε τις αλοιφές στα μάτια

κι όσο εκείνη τά ᾿κλεινε, έκλεβε την πραμάτεια.

Κι ως η γριά απέκτησε οξείαν πλέον όραση

τίποτε δεν της άφησε, ούτε καν τηλεόραση.

Αρνείτο τότε η γριά το χρέος να πληρώσει

κι εκείνος εις τη φυλακή θέλησε να τη χώσει.

Έσυρε τότε τη γριά ίσια στο δικαστήριο

γιατί δεν του επλήρωσε ούτε καν το κολλύριο.

«Τι να πληρώσω, κύριοι», τους δικαστές ερώτα,

«που μ᾿ έκανε χειρότερη απ᾿ ό,τι ήμουν πρώτα;

΄Εβλεπα πρώτα ευκρινώς τα πράματά μου όλα·

τώρα δεν βλέπω τίποτε μέσα στην ερμαρόλα».

Γραῦς καὶ Ἰατρὸς

Γυνὴ πρεσβῦτις τοὺς ὀφθαλμοὺς νοσοῦσα ἰατρὸν

ἐπὶ μισθῷ παρεκάλεσεν· ὁ δὲ εἰσιών, ὁπότε αὐτὴν ἔχριε,

διετέλει ἐκείνης συμμυούσης καθ᾿ ἕν ἕκαστον τῶν σκευῶν

ὑφαιρούμενος. Ἐπεὶ δὲ πάντα ἐκφορήσας κἀκείνην ἐθερά-

πευσεν, ἀπῄτει τὸν συνταχθέντα μισθὸν. Μὴ βουλομένης

δ᾿ αὐτῆς ἐπιδοῦναι ἤγαγεν αὐτὴν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας. Ἡ δ᾿

ἔλεγε τὸν μὲν μισθὸν ὑπισχνεῖσθαι, ἐὰν θεραπεύσῃ αὐτῆς

τὰς ὁράσεις· νῦν δὲ χεῖρον διατεθῆναι· «τότε μὲν γὰρ ἔβλε-

πον» ἔφη «πάντα τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας μου σκεύη, νῦν δὲ οὐδὲν

ἰδεῖν δύναμαι.»

Αισώπειοι Μύθοι, 2016