Όνος και λεοντή

Ένας γάιδαρος ντυμένος με το δέρμα λιονταριού

εφοβέριζε τους πάντες “εις τας ρύμας” του χωριού.

Ένας άνεμος σηκώθη και του βγάζει το τομάρι

κι έμεινε γυμνός ο όνος δίχως λιονταριού τη χάρη.

Κι ως τον είδαν οι ανθρώποι με την άκρη του ματιού

τρέξαν όλοι με τα ξύλα και τον κάναν τ’ αλατιού.

Αίσωπος εσαεί, 1999